கவிதை மழை

தேவரே வந்திங்கு
இவளைக் கண்டால்
திரும்ப மாட்டார் தேவலோகம்
விழி பார்ப்பார் விழிப்பார்
விளித்து வினவுவார்
மலரே வருவாயா தினமும்
இவர் வாசலுக்கு கோலமிட
உனைக்கண்டாலே உதிரம்
உற்சாகமாகும் என்பார்
உடலில் வசந்தம் பூக்கும்
பட்டாடை புத்தொளியில் மிளிரும்
உயிரே
இவர் இதயத்தில் என்றும் நீ
தங்கியிருக்கும் வரம்
தருவாயா
தாவரம் செழித்த பூமியில்
தா ‘வரம்’ என தவம்
கொண்ட குழந்தை ஞானி எனை
கொங்கையோடு சேர்த்தணைத்து
கொள்கைப் பிடிப்புடன்
தோழமை கொள்ளுவாய் நீ
‘கொள்’ என்றால் வாய் திறக்கும்
அசுவம் ...
நீ கொள்ளாவிடில் எனக்கு
அசுபம் அன்றைய தினம்
ஆரஞ்சு வண்ண அப்சரஸ்
நெஞ்சில் எண்ணம் விதைத்தாய்
பஞ்சில் நெருப்பென பற்றினாய்
பைங்கரம் பற்றுவேனோ
பயங்கரம் பற்றுமோ
காரிகையே பதில் சொல்வாய்
எம்பாவாய் !!!!

3