தெரியுமா ?...

ஒரு பேப்பரை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.
அதில் ஒரு மிதி வண்டியை வரைய முயற்சியுங்கள்.
(எந்த வித reference உம் இல்லாமல்).
உங்களால் சரியாக வரைய முடிந்ததா?
எந்த ஒரு பாகத்தையும் விட்டு விடாமல் ?
The knowledge illusion என்ற புத்தகத்தில் Steven Sloman இந்த ஆய்வை விளக்குகிறார்.
பேப்பரைக் கொடுத்து சைக்கிளை வரையச் சொன்னதும் நிறைய பேர் திண்டாடினார்கள்.
ஹேண்டில் பார் எப்படி சைக்கிளில் இணைக்கப் பட்டிருக்கும்,
பெடல் எப்படி சக்கரத்துடன் இணையும்,
முன் சக்கரத்துடன் இணையுமா பின் சக்கரத்துடன் இணையுமா,
சைக்கிள் சீட் , முகப்பு விளக்கு எல்லாம் எப்படி இணைக்கப்படும் என்றெல்லாம் அவர்களுக்கு ஒன்றுமே தெரியவில்லை.
நம் நிலையும் இதுதான். சைக்கிளைப் பற்றி 'எல்லாம்' தெரியும் என்று நினைக்கிறோம். ஆனால் அதை வரைய முடிவதில்லை.
பிள்ளைகளின் வீட்டுப்பாடக் கணக்கை போட்டுத் தருகிறேன் பேர்வழி என்று எப்போதேனும் கிளம்பி விடாதீர்கள்.
பாதியில் மாட்டிக் கொள்வோம். அது பேசிக் அல்ஜீப்ரா , ட்ரிக்னோமெட்ரி யாக இருந்த போதிலும்.
ஒரு பாட்டு முழுவதும் தெரியும் என்ற குருட்டு நம்பிக்கையில் எத்தனை முறை நாம் பாட வாயெடுத்து நடுவில் வரி மறந்து போய் திணறி இருக்கிறோம்?
கம்பெனியில் ஒரே டெக்னாலஜியின் மீது வருடக்கணக்கில் வேலை செய்திருப்போம்.
ஆனால் அதைப்பற்றி நம்மால் ஒரு பத்து நிமிடத்துக்கு மேல் வகுப்பெடுக்க முடியாது. திணறுவோம்.
சொன்னதையே சொல்ல ஆரம்பித்து விடுவோம்.
இண்டர்வீயூ ஒன்றுக்குப் போயிருந்தேன். prepare செய்யவில்லை. சும்மா அப்ளை செய்திருந்தேன். திடீரென்று கூப்பிட்டு விட்டார்கள்.
போய் உட்கார்ந்ததும்...
செல்போன் எப்படி வேலை பண்ணுகிறது , முதலில் இருந்து கடைசி வரை படம் வரைந்து சொல்லு என்றார்கள்.
காலை 11 மணி. டிஃபனுக்கு சாப்பிட்டிருந்த பொங்கல் கண்களை சுழற்ற ஆரம்பித்தது. சும்மா ஏதோ உளறினேன்.
செல்போனில் இருந்து சிக்னல்கள் டவருக்குப் போகும். டவர் இன்னொரு டவருக்கு அனுப்பும். அதில் இருந்து மற்றொரு செல்போனுக்கு போகும் என்றேன்.
Is it that simple? என்றார் அந்த சிடுமூஞ்சி.
நான் சொன்னது theoretically சரி தான் .
At a very broad level.
என் மூளைக்கு அதற்கு மேல் வேறெதுவும் அப்போது தோன்றவில்லை.
"If you wish to make an apple pie from scratch, you must first invent the universe" என்ற கார்ல் சாகனின் quote நினைவுக்கு வந்தது.
பெங்களூருவில் இருந்து சென்னைக்கு வந்து சுமார் 2 வருடங்கள் ஆகி விட்டன.
சமீபத்தில் பெங்களூருவுக்கு ஒரு வேலையாகப் போயிருந்தேன்.
கன்னடத்தில் basic காகப் பேசவே தடுமாறினேன்.
அங்கே இருந்த போது சொற்பொழிவு செய்யும் அளவு சரளமாகப் பேசுவேன்.
'தெரியாது' என்பதற்கு கன்னடத்தில் என்ன என்பதை நாக்குக்குக் கொண்டு வர மூளை சற்று நேரம் எடுத்துக் கொண்டது.
திடீரென்று உலகம் அழிந்து நீங்கள் மட்டுமே இங்கே எஞ்சி இருப்பதாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.
அப்போது உங்களால் எந்த டெக்னாலஜியை மீண்டும் கொண்டு வர முடியும்?
மின்சாரம், தொலைபேசி, இன்டர்நெட் ?
விடை 'எதுவுமில்லை' என்பதாகவே இருக்கும்.
எதையும் நம்மால் உருவாக்க முடியாது.
இன்டர்நெட்டை விடுங்கள்.
இருட்டை விரட்ட ஒரு மெழுகுவர்த்தியை எப்படி செய்து கொள்வது என்றே நமக்குத் தெரியாது.
ஒரே வாரத்தில் பரிதாபமாக செத்துப் போவோம்.
இவற்றில் இருந்து சில விஷயங்கள் தெரிய வருகின்றன.
* நமக்கு ஒரு விஷயம் தெரியும் என்று நாம் சொல்வது ஒரு மாயை.
நமக்கு ஏதோ கொஞ்சம் அரைகுறையாகத் தெரியும். அதுவும் கொள்கை ரீதியான அறிவு மட்டுமே.
* தெரிந்த பாட்டு தானே, தெரிந்த டாபிக் தானே, தெரிந்த நடனம் தானே தெரிந்த மொழி தானே ரிகர்சலே வேண்டாம் என்று நினைக்காதீர்கள்.
ஆடியன்ஸ் முன்பு அவமானம் ஆகி விடும்.
தேசிய கீதமாகவே இருந்தாலும் நான்கைந்து முறை முதல்நாள் இரவு சொல்லிப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
'தமிழ்' உங்களுக்கெல்லாம் தெரியும் தானே?
தமிழ் இலக்கியம் பற்றி அரை மணிநேரம் பேசுங்கள் என்றால் முடியுமா?
அரை நிமிடம் கூட கஷ்டம் தான்!
* விக்கிப்பீடியாவில் செல்போன் பற்றி இரண்டு பத்தி படித்து முடித்ததும்...
வாவ், செல்போன் பற்றி எல்லாம் தெரிந்து கொண்டு விட்டேன் என்று துள்ளிக் குதிக்காதீர்கள்.
தற்போதைய டெக்னாலஜி ரொம்பவே complicated .
It's complicated than you think,
complicated than you can think.
ஆயிரக்கணக்கான மூளைகளின் ஒருமித்த உழைப்பு அது.
செல்போனின் CDMA டெக்னாலஜி பற்றி தெரிந்து கொள்வோம் என்று இன்டர்நெட்டை புரட்டினால்...
Start with a set of vectors that are mutually orthogonal. என்றெல்லாம் வரும்.
லேப்பை மூடிவைத்து விட்டு ராத்திரி டின்னருக்கு உப்புமாவா என்று கேட்க ஆரம்பிப்போம்.